Beyond the Whispering Echoes

Alsof iemand midden in de nacht een universele zaklamp heeft aangestoken en meteen weer heeft gedoofd. Een moment van licht, een flits van betekenis, en dan weer mist, een dreunende stilte en het gevoel dat ergens ver weg oude mensen fluisteren. Een overgangsmelodie: van hitte naar leegte, van lichaam naar geest, van pijn naar aanvaarding. Alles is zoals in het leven: je voelt de hartslag nog maar net, of hij is alweer weg, en laat een vreemde warmte achter in je borst. Zo'n warmte waar je niet van huilt en ook niet blij van wordt, je staat gewoon daar, wrijft je handen tegen elkaar en luistert naar de stilte.